Jeśli coś umarło. Nie płacz.
Płaczem tego nie wskrzesisz.
Zauważ.
Sam też jesteś każdego dnia,
Jeden krok bliżej swojej własnej śmierci.
Możesz nie wychodzić z domu
Zaszyć się, jak wszywka Esperalu
Nie jeść nic, ani nie pić
Żygać na widok pięknego obrazu.
Ale czy to jest odpowiedź?
Czy Ty kochasz choć trochę siebie?
Pokaż gdzie tu szacunek.
Wskaż w którym miejscu
Twoje wycie zmienia opcje prawdziwie niezmienne
Zauważ proszę.
Życie jest niezmiennie piękne.
sobota, 1 stycznia 2011
Zauważ.
Etykiety:
wiersz
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz